was het herfst.
… mistig en kil
… ‘s morgens licht op de fiets
… bruine bladeren op de grond
… mottige regen
Waar is de zomer gebleven?
Soms lijkt Fiona wel een junkie – een aandachtsjunkie wel te verstaan.
Ze hunkert naar aandacht – en nee, knuffeltjes zijn niet genoeg – actie heeft ze nodig.
Met als resultaat dat mama en papa zich na een paar dagen dubbel zo oud voelen als ze volgens hun ID zijn.
Als ze naar de creche gaat, valt alles wel mee. Als ze haar daar niet de hele tijd laten slapen, en flink wat laten spelen, is haar actie-behoefte tegen ‘s avonds behoorlijk vervuld.
Maar de weekends zijn soms moeilijk. Mama en papa kunnen natuurlijk niet op tegen een bende baby’s en peuters die allemaal Fiona entertainen.
Ze is natuurlijk in volle aanloop van haar 26-weken groeispurtje. Wat haar gegund is. Maar dat maakt het er niet minder lastig op.
Op zo’n dagen zoals gisteren (en eigenlijk heel vorige week) is een handleiding bij Fiona aangewezen:
🙂 maar we zien ze nog graag hoor – vooral met onze niet afgestorven helft 🙂
En nee, stout is ze helemaal niet. Ondanks alles blijft Fiona haar beminnelijke zelf. Behalve als het haar niet zint natuurlijk. Of als ze niet in slaap valt. Of als ze aan er-is-iets-maar-ik-weet-niet-wattis lijdt…
Vanmorgen bij het aankleden…
Slaapzak uit. Pyjama uit.
Pamper af.
Pamper droog…
Hu? Pamper droog?
Heel de nacht (van 21u30 tot 7u15) en geen natte pamper????
Waarop dochterlief prompt bewees dat ze het wel degelijk nog kon…
en heel het kussen (en haar body) onderplaste.
Ik beken. Iedere maandagmiddag kan je mij vinden in de plaatselijke Delhaize. Een mens moet eten nietwaar?
Wij zijn geen Delhaize-aanhangers. Ons ga je eerder in de Colruyt terugvinden – het is dichtbij, het is goedkoper en ik vind er alles terug wat ik nodig heb. Misschien omdat ik er ooit nog gewerkt heb…
Enfin, aangezien er geen Colruyt in de buurt van mijn werkstek is, beperk ik mij noodgedwongen tot Delhaize. Stress krijg ik ervan. Niet omwille van de verscheurende keuzes tussen 20 verschillende soorten ontbijtgranen in de rekken aldaar, of het dure kostenplaatje.
Nee hoor, de stress wordt veroorzaakt door de hordes scholieren die zich tussen 12u30 en 13u in Delhaize manifesteren.
Allemaal komen ze er ‘s middags hun lunch kopen. Koffiekoeken, snoeprepen, het occasionele belegde broodje… passeren de revue. En die moeten allemaal apart afgerekend worden. En iedereen wil zo snel mogelijk weer naar buiten. Met het nodige trek-, duw- en voorsteekwerk.
Waar is de tijd dat kindjes hun boterhammekes meekregen naar school? In zo’n schattige lunchbox? Met liefde bereid door mama (of papa) de avond ervoor? Of desnoods thuis gingen eten, of warm aten op school?
Beperkt de ouderlijke inbreng tot gezond eten zich tegenwoordig tot het toestoppen van een briefje van 10 euro iedere morgen?
Terwijl ik een half uur aanschuif aan de kassa in Delhaize neem ik mij voor om mijn dochter gezonde dingen mee te geven naar school. Geen koffiekoeken of snoeprepen. Fruit en zo. Lekker brood met kaas erbij. Yoghurt. Allemaal zaken die ik nooit of te nimmer zie passeren daar aan de kassa.
In mijn tijd mochten wij zelfs de school niet uit over de middag. Tenzij we naar huis gingen.
Ik voel me plots oud…
Een nietige krantenkop vandaag: Roze doos onder vuur
De populaire ’Roze doos’ met staaltjes en kortingbonnen voor babyspulletjes die jonge moeders krijgen in de kraamkliniek, ligt onder vuur. Enkele Waalse ziekenhuizen hebben de doos gebannen omdat ze niet alle staaltjes geschikt vinden voor baby’s.
Ook professor Marleen Temmerman, diensthoofd gynaecologie aan het UZ Gent, laat er tutjes of babyvoeding uithalen. “Reclame hoort niet thuis in een ziekenhuis.” Ze wil minister Onkelinx over de zaak ondervragen.
(uit: De Standaard website, 22 september 2008)
Ik vond het anders wel leuk, die Roze Doos. De tutjes waren ook niet aan mij besteed, maar de kortingsbons en informatie vond ik best wel tof. Uiteindelijk ben je als kerverse mama blij met alle extra informatie. Zelfs als het (verborgen) reclame betreft. Het hangt uiteraard van jezelf af of je erop ingaat of niet.
Dit doet me eraan denken. Vrijdag bracht de postbode mij een onverwacht cadeautje. De blauwe doos! Wat vliegt de tijd… vandaag is ons meisje al vijf maand oud.
De opvoeding van je kinderen.
Een onderwerp waar iedere ouder grijs haar van krijgt zeker? Fiona is pas vijf maand oud en toch maak ik mij daar al af en toe zorgen over. Want als je 1 ding kunt afleiden uit de TV-programma´s alla Supernanny, dan is het wel dat voorkomen beter is dan genezen.
Eenmaal een slechte gewoonte aangeleerd is, is het moeilijk(er) om die nog af te leren. En dan krijg je doembeelden van kinderen die niet willen gaan slapen, of hun ouders slaan, of heel de tijd ongehoorzaam zijn, niet willen eten…
Help!
Maar geen nood. Redding is op komst. Ons aller supernanny, Wendy Bosmans, heeft zonet een turf van 319 blz. geschreven over opvoeden. Van seksualiteit over bedtijd tot ADHD en aanverwanten.
En naar aanleiding van dat boek schreef deze krant een test uit: “Bent u een goede papa of mama?”
Alhoewel ik ervan overtuigd ben dat zoiets niet te meten valt heb ik het erop gewaagd om die eens in te vullen. Met mijn resultaat van 90% zou ik de toekomstige opvoeding met enig zelfvertrouwen tegemoet moeten zien.
Alhoewel, vragen als “Borstvoeding is altijd de beste voeding voor een baby” vind ik nogal ambigue.
Opvoeden kan je volgens mij niet leren uit een boekje. Legt de maatschappij niet te veel druk op ouders tegenwoordig door kant en klare handleidingen te schrijven? Enige principes bij het opvoeden (zoals consequent zijn, structuur in het leven van je kind…) zijn handig maar al die regeltjes geven volgens mij alleen maar aanleiding tot opvoedingsstress.
Wij zijn trouwens opgevoed zonder handboek en als ik eerlijk mag zijn, vind ik het resultaat zo ook wel geslaagd.
Dus durf ik de toekomst met enig vertrouwen tegemoet te zien. Het zal wel lukken…
Kwaliteitscontrole van onze nieuwe kleerkast?
Of een nieuw bedje voor Fiona? – reactie van manlief: oei, dan gaan we er nog veel moeten maken….
Zonder te lachen nu…
Mijn brief van gisteren vertegenwoordigde slechts een kleine ergernis, een opmerking waarmee u het leven van de gemiddelde pendelaar wat kunt opvrolijken.
Wat u mij (en zowat 100 andere mensen) gisterenavond lapte, is zonder overdrijving ronduit schandelijk. Niet alleen blonk u uit in malcommunicatie, ook uw personeelsbeleid laat duidelijk te wensen over.
Een raadseltje:
Tussen Brussel en Gent is er een goede verbinding, met zowat iedere 10 à 15 minuten een trein. U bent een gemiddelde pendelaar die graag snel thuis zou zijn zodat u eindelijk eens zelf uw dochter bij de crèche kunt ophalen. U voorziet rond 16u30 vanuit Brussel Zuid te vertrekken.
Trein 1 vertrekt om 16u20 richting Oostende.
Trein 2 vertrekt om 16u32 richting Knokke en Blankenberge
Trein 3 vertrekt om 16u44 richting Oostende
Welke trein neemt u het best om voor sluitingstijd (18u) bij de crèche aan te komen?
Antwoord: geen een. Uw beste kans is trein 1, die om 17u25 zal aankomen in Gent Sint Pieters.
Trein 1 heeft 35 minuten vertraging wegens een stroomstoring in Landegem (voor de outsiders, dit is tussen Gent en Brugge).
Trein 2 heeft 26 minuten vertraging wegens onduidelijke redenen. Dezelfde stroomstoring? Een andere stroomstoring? Geen locomotief?
Trein 3 heeft 21 minuten vertraging wegens…… tararam….. de onvoorziene afwezigheid van de bestuurder! Alstublieft zeg! Laat mij eens raden… zijn trein had vertraging???
Enfin, bedankt beste NMBS. Mijn dochter heeft haar mama weer mogen missen. Gelukkig dat haar papa in Gent zelf werkt en geen weerspannig openbaar vervoer heeft op weg naar de crèche.
P.S. Oh ja, beste NMBS, deze avond zou ik graag nog eens een poging wagen om mijn dochter in de crèche te gaan afhalen (als mijn werkzaamheden hier dat toelaten natuurlijk). Zou u alstublieft ervoor kunnen zorgen dat er tussen 16u en 17u geen auto’s/vrachtwagen/voetgangers onder een trein rijden/vallen/lopen? Stroomonderbrekingen, defecten en onvoorziene afwezigheden ook even opsparen tot later?